زمینه و هدف: خشونت خانگی واقعیتی آزاردهنده و غیرقابل انکار در دنیای امروز است. این مطالعه با هدف بررسی انتقال خشونت از خانواده اصلی به خانواده فعلی در زنان خشونت دیده مراجعه کننده به دادگاه انجام شد. روش بررسی: این مطالعه از نوع همبستگی بود. تعداد 283 نفر از زنان مراجعه کننده به مجتمع های قضایی خانواده، پزشکی قانونی و شوراهای حل اختلاف شهر شیراز در سال 1393به روش نمونه گیری در دسترس وارد مطالعه شدند و به دو پرسشنامه سنجش خشونت علیه زنان و سنجش خشونت در خانواده اصلی پاسخ دادند. برای تحلیل داده ها از همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون و نرم افزار SPSS نسخه 19 استفاده شد. یافته ها: تحلیل داده ها نشان داد میان خشونت در خانواده اصلی و خشونت در خانواده فعلی (01/0P<)، خشونت فیزیکی در خانواده اصلی و خشونت فیزیکی در خانواده فعلی (01/0P<)، خشونت روانی در خانواده اصلی و خشونت روانی در خانواده فعلی (01/0P<) و خشونت اقتصادی در خانواده اصلی و خشونت اقتصادی در خانواده فعلی (01/0P<) رابطه مستقیم و معنی داری وجود دارد. همچنین، خشونت در خانواده اصلی عامل پیش بینی کننده خشونت و انواع آن در خانواده فعلی (01/0P<) است. نتیجه گیری کلی: با توجه به یافته های پژوهش می توان گفت میان خشونت در خانواده اصلی با خشونت در خانواده فعلی ارتباط مستقیم و معنی داری وجود دارد و مشاهده خشونت بین والدین در خانواده اصلی با افزایش خطر قربانی خشونت شدن توسط همسر همراه است.

هدف از این تحقیق بررسی نقش واسطه ای سبک های دلبستگی در انتقال خشونت از خانواده اصلی به خانواده فعلی در زنان خشونت دیده مراجعه کننده به مرکز قانونی شهر شیراز بود. تعداد 283 زن خشونت دیده مراجعه کننده به مراکز قانونی شهر شیراز به شیوه در دسترس برگزیده شدند و به سه پرسشنامه سبک های دلبستگی، سنجش خشونت علیه زنان، سنجش خشونت در خانواده اصلی پاسخ دادند. برای تحلیل داده ها از روش الگویابی معادلات ساختاری و برای بررسی اثرات واسطه ای در الگویژوهش از آزمون بوت استراپ استفاده شد. یافته ها نشان داد که خشونت در خانواده اصلی هم دارای اثر مستقیم بر خشونت در خانواده فعلی و هم دارای اثر غیرمستقیم بر آن با واسطه گری سبک های دلبستگی اجتنابی و اضطرابی است. سبک دلبستگی اجتنابی و اضطرابی واسطه انتقال خشونت از خانواده اصلی به خانواده فعلی است.

هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه کمال گرایی مادران با کمال گرایی دختران شان است. پژوهش حاضر، توصیفی از نوع همبستگی است. تعداد 202 نفر از دانش آموزان دختر دبیرستان های تهران بر اساس نمونه گیری خوشه ای انتخاب و با تکمیل مقیاس کمال گرایی فراست (FMPS) به همراه مادران شان در این پژوهش شرکت کردند.داده های پژوهش توسط تحلیل های همبستگی و رگرسیون مورد بررسی قرار گرفت.یافته های پژوهش نشان دادند بین کمال گرایی، ابعاد کمال گرایی (مثبت و منفی)، و خرده مقیاس های کمال گرایی مادران، به استثنای خرده مقیاس نظم، و دختران آن ها همبستگی مثبت معناداری (p<0.01) وجود دارد. هم چنین مشخص شد که کمال گرایی، ابعاد آن و خرده مقیاس های آن، به جز خرده مقیاس نظم، در مادران می تواند تغییرات مربوط به موارد مشابه را در دختران آن ها به صورت معنادار پیش بینی کند (p<0.01). بر اساس یافته های این تحقیق، خصوصیات کمال گرایانه مادران در دختران آن ها منعکس می شوند.

زمینه و هدف نحوه واکنش والدین به هیجانات کودک، نقش مهمی در تحول هیجانی کودک دارد و در تعاملات هیجانی بعدی او با افراد مهم زندگی، تاثیرگذار است. هدف این پژوهش تعیین انتقال بین نسلی اجتماعی کردن هیجان در پدران دارای کودک دبستانی و نیزتعیین نقش تعدیل کننده دلبستگی به همسر در رابطه میان ادراک اجتماعی کردن هیجان از سوی پدر و مادر با اجتماعی کردن هیجان فرزند بود. روش و مواد این پژوهش، مطالعه ای توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری آن شامل تمام پدران دارای کودک دبستانی ساکن شهر تهران در سال تحصیلی 98-1397 بودند. تعداد نمونه 206 نفر بود که بر اساس روش نمونه گیری خوشه ای از سه منطقه تهران به شیوه در دسترس انتخاب شدند. داده ها با استفاده از مقیاس سازگاری با هیجان های منفی کودکان، نسخه اصلاح شده مقیاس اجتماعی کردن هیجان و پرسشنامه تجارب در روابط نزدیک جمع آوری و با نرم افزار آماری SPSS-24 و به روش همبستگی و رگرسیون سلسله مراتبی تحلیل شد. یافته ها میانگین (انحراف معیار) سن پدران شرکت کننده (2/5) 1/43 بود. با افزایش میانگین (انحراف معیار) نمرات ادراک واکنش حمایت گرانه پدر (2/1) 3/4 و مادر (1) 5/4، میانگین (انحراف معیار) نمرات واکنش حمایت گرانه به (8/0) 9/4 افزایش یافت (01/0>P). هم چنین با افزایش میانگین (انحراف معیار) نمرات ادراک واکنش غیرحمایت گرانه پدر (8/0)4/3 و مادر (8/0) 5/3، میانگین (انحراف معیار) نمرات واکنش غیرحمایت گرانه به فرزند (7/0) 1/3 در پدران افزایش یافت (01/0>P). دلبستگی اضطرابی و اجتنابی به همسر در رابطه بین ادراک اجتماعی کردن هیجان از سوی والدین (نسل اول) با اجتماعی کردن هیجان فرزند (نسل سوم) نقش تعدیل کننده نداشت. نتیجه گیری: مطالعه نشان داد ادراک واکنش حمایت گرانه والدین در پدران با افزایش واکنش حمایت گرانه به هیجانات منفی فرزند و ادراک واکنش غیرحمایت گرانه والدین در پدران با افزایش واکنش غیرحمایت گرانه به فرزند همراه بود. هم چنین دلبستگی اضطرابی و اجتنابی به همسر در رابطه میان ادراک اجتماعی کردن هیجان از سوی والدین و اجتماعی کردن هیجان فرزند در پدران نقش تعدیل کننده نداشت.

این تفکر که توانایی انتقال حافظه کسب شده از طریق مکانیسم های غیرتحصیلی و غیرژنتیکی به نسل بعد وجود دارد، پس از ارایه شدن توسط لامارک مورد توجه عموم قرارگرفت. به طور گسترده پذیرفته شده است که تجربیات والدین اثرات قوی بر عملکردهای فیزیولوژیکی، متابولیکی و سلولی موجودات زنده داشته، که این اثرات از طریق اصلاحات اپی ژنتیک در میان نسل ها منتقل می شوند. اصلاحات اپی ژنتیک که مستعد تغییر در برابر شرایط محیطی هستند و به فرزندان منتقل می شوند شامل متیلاسیون DNA، اصلاح هیستون و RNAهای کدگذاری نشده کوچک هستند. درحال حاضر یکی از جذاب ترین موضوعات مورد بحث در زمینه انتقال اپی ژنتیک، انتقال فنوتیپ های حافظه و قابلیت های یادگیری و حافظه است. به ارث بردن ویژگی های اپی ژنتیک امکان انتقال اطلاعات سازگار و یا ناسازگار با محیط اجدادی را به فرزندانشان فراهم می کنند. نتایج مطالعات نشان می دهد که قرارگرفتن والدین در معرض محرک های محیطی پیش از لقاح منجر به تغییر در ظرفیت های شناختی فرزندانشان خواهد شد. جالب تر آنکه یادگیری تکالیف شناختی والدین منجر به بهبود فرآیند یادگیری در فرزندان شده و فرآیند تحکیم حافظه را تسهیل می نماید. سه فرآیند اپی ژنتیک عمده درگیر در یادگیری و تحکیم حافظه شامل متیلاسیون DNA، متیلاسیون هیستون و استیلاسیون هیستون است. این فرآیندها ویژگی های ژنوم یا تعاملات بین ژنوم و هسته هیستون را ویرایش کرده و تغییرات ساختاری را در کروماتین القاء می کنند و منجر به تغییرات رونویسی ژن های مختلف تاثیرگذار بر شکل گیری حافظه می شوند. انتقال این اصلاحات ایجاد شده در کروماتین از والدین به فرزندان منجر به تسهیل روند یادگیری و تحکیم حافظه فرزندان می شود.

هدف این پژوهش پیش بینی میزان تمایزیافتگی دختران از روی تمایزیافتگی مادران بود. به همین منظور، تعداد 157 دانشجوی دانشگاه آزاد اسلامی واحد گچساران به شیوه نمونه گیری تصادفی ساده برگزیده شدند و به پرسش نامه تمایزخود پاسخ دادند. برای تحلیل داده های بدست آمده از همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون استفاده شد. یافته ها نشان داد میان تمایزیافتگی و خرده مقیاس های واکنش عاطفی، جدایی عاطفی، آمیختگی با دیگران و جایگاه من در دختران و مادران رابطه مثبت و معنادار وجود دارد و هم چنین، تمایزیافتگی و خرده مقیاس های واکنش عاطفی، جدایی عاطفی، آمیختگی با دیگران و جایگاه من در مادران قادر به پیش بینی این متغیرها در دختران است.

ظهور گسترده و ناگهانی نسل زد در اعتراض ها و جنبش های اخیر ایران، به ویژه در جنبش «زن، زندگی، آزادی»، این نسل را به کانون توجه سیاست گذاران و پژوهشگران تبدیل کرده است. ویژگی ها و خصوصیات نسل زد و تفاوت ها و تمایزهای آن با سایر نسل ها در ایران به یکی از پرسش های مهم برای پژوهشگران، اندیشمندان و حتی سیاست مداران بدل شده است. این مطالعه با بهره گیری از روش فراترکیب، به بررسی، تحلیل و تلفیق یافته های مقاله های علمی تهیه و منتشرشده معتبر در حوزه نسل زد در یک دهه اخیر (1390 -1403) پرداخته است تا تصویری روشن و متقن از تمایزات و تشابهات نسل زد در ارزش ها و نگرش های مختلف ارائه دهد. یافته­های این مطالعه مبتنی بر دسته بندی و استخراج کدها و مفاهیم، در چهار حوزه خانواده، دین، محیط کار و سیاست خصوصیت های متمایزی را در نسل زد نشان داد که مقوله محوری مطالعه بر پایه آن بنیاد نهاده شده است: تنزل تمکین/کاهش تسلیم؛ به معنای کاهش احترام به اقتدار در هر چهار حوزه خانواده، دین، سیاست و محیط کاری و شغلی است.در حوزه خانواده کاهش احترام به اقتدار در نقد پدرسالاری و استقلال هویتی خود را نشان داده است. در سیاست و محیط کار عدم اعتماد به نهادها و تشکل ها و در حوزه دینی، افسون زدایی و سنت گریزی مهم ترین مفاهیمی هستند که خصوصیات و تمایزات نسل زد در ایران امروز را به بهترین وجه تشریح و بازنمایی می کنند. بر این مبنا و مبتنی بر تحلیل نتایج پژوهش های موجود دررابطه با مناسبات نسلی نسل زد با نسل های پیشین می توان با درنظرگرفتن دو دیدگاه پیوستگی و سرخوردگی به وجود رابطه توافقی توأم با تفاوت با والدین و تزاحمی با نسل ایدئولوگ و انقلابی گفتمان حاکم اشاره کرد.

جنگ به عنوان مهم ترین پدیده سیاست بین الملل، تجربه جمعی ناخوشایندی است که می تواند در تاروپود یک جامعه نفوذ کرده و میراث نامطلوب خود را برای نسل های بعدی نیز بر جای بگذارد. هدف از مطالعه، بررسی اثر انتقال بین نسلی ترومای جمعی جنگ بر ظرفیت همدلی و نگرش جنگ طلبانه در نسل بعدی بوده است. آزمودنی های این پژوهش شامل 182 نفر متولدین دهه های 60 و 70 (نسل اول جنگ ایران و عراق) که والدین آن ها تجربیات متفاوتی از جنگ ایران و عراق را پشت سر گذاشته بودند. پرسشنامه ای تلفیقی (کیفی و کمی) برای سنجش شدت تجربه ترومای جنگ در والدین از دیدگاه فرزندان، بین آزمودنی ها توزیع شد هم زمان پرسشنامه واکنش بین فردی و پرسشنامه جنگ طلبی مک کانکی نیز به منظور سنجش ظرفیت همدلی و نگرش جنگ طلبانه توزیع گردید. داده های به دست آمده از پرسش های کیفی به روش کدگذاری تحلیل محتوا و داده های کمی با روش تحلیل همبستگی و رگرسیون خطی مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. نتایج آماری نشان داد که بین شدت تجربیات تروماتیک والدین از جنگ و ظرفیت شناختی همدلی در فرزندانشان ارتباطات معنادار منفی وجود دارد به عبارت دیگر به هر میزان تجربه والدین از جنگ دردناک تر باشد، ظرفیت شناختی همدلی در فرزندانشان پایین تر است. درعین حال ارتباط معناداری بین شدت ناخوشایندی تجربه جنگ در والدین و نگرش جنگ طلبانه در فرزندان مشاهده نشد.

این مطالعه به بررسی مروری بین نسلی در اختلال استرس پس از آسیب از پدران به فرزندان در خانواده ها می پردازد. اختلال استرس پس از آسیب، در میان مهم ترین اختلالات روانی در بین افراد آسیب دیده ای که از جنگ برگشته اند می باشد. این اختلال منجر به ایجاد استرس و نگرانی برای افراد آسیب دیده می شود. امروزه تعریف اختلال استرس پس از آسیب نه تنها شامل افرادی است که تحت تاثیر یک فاجعه قرار گرفته اند، بلکه شامل کسانی که شاهد آن رویداد نیز بوده اند، می باشد. این مطالعه بر این موضوع متمرکز است که پدران گرایش بیشتری برای انتقال پریشانی ذهنی به فرزندان خود دارند، از این رو باید دریافت که چه عواملی باعث انتقال بین نسلی می شوند و مکانیزم انتقال در نسل بعدی چیست. اکثریت تحقیقات اولیه در مورد معرفی ژنهای مرتبط با خطر PTSD منفی بوده است، اما مطالعاتی اثرات میان نسلی PTSD را نشان داده اند. مکانیزم های اپی ژنتیک هر دوی عوامل ارثی و محیطی را شامل می شوند که ابعاد روان شناختی جامعی را برای انتقال بین نسلی PTSD فراهم می کند. نظریه عوامل اپی ژنتیک بر این فرض است که عوامل بیولوژیکی و روان شناختی در تعاملی نزدیک با یکدیگر عمل می کنند و تحقیقات امیدوار کننده ای در مورد نقش اصلاح اپی ژنتیک در زمینه کاهش اثرات ماندگار زیست محیطی بخصوص در اوایل دوره های رشد وجود داشته است. اطلاعات زیادی وجود دارد که نشان می دهند برخی از فرزندان پتانسیل بیشتری برای ابتلا به این اختلال دارند. این مطالعه مروری نشان می دهد که اعضای خانواده و سیستم های فرا خانوادگی در انتقال بین نسلی اختلال استرس پس از آسیب سهم بسزایی دارند.